از بدنمندی مجازی تا تعریف دوباره ی هویت در تحلیلی عصر دیجیتال: بر آثار لوری اندرسون از منظر دونا هاراوی

صدا، در لوری اندرسون، هنرمند چندرسانه ای و اجرا، با بهره گیری از نور، تصویر و فضاهای مجازی، تجربه های نوینی از بدنمندی در اجراهای خود ارائه می دهد. این پژوهش با تکیه بر نظریات دونا هاراوی در مورد سایبورگ و گسترش حدود بدنمندی در فضای مجازی، به تحلیل آثار اندرسون از جمله روشنایی سرخ، ریزش زمین و آواهایی از باردو می پردازد. هاراوی با تاکید بر پیوند انسان و ماشین، به تعین دوباره ی بدن در دنیای سایبورگ می پردازد. هدف این پژوهش، بررسی چگونگی بازنمایی و تعین دوباره ی بدنمندی اجراهای اندرسون با توجه به دیدگاه هاراوی است. جهان های سایبورگ شرایط متفاوتی پدید آورده اند که نقش بدن در فعالیت و همچنین تولید و بازتولید روابط متقابل در اینگونه جهانها با جهان طبیعی متفاوت است، به این ترتیب لزوم تعریف و تبیین بدنمندی و چگونگی فعالیت بدنی انسان با نظریه ها و تحلیل های متفاوت مشخص میشود تا از آن مسیر تعیین های علمی و معرفت شناختی متناسب با شرایط متفاوتی که پدید آمده راهکارها و پیشنهادهایی برای چگونگی بازتولید هویت انسان در این شرایط داشته باشد. پرسش اصلی پژوهش این است: «چگونه آثار اجرایی لوری اندرسون از منظر تعین دیگرگونهی حدود بدنمندی در فضای مجازی با توجه به دیدگاه دونا هاراوی قابل تحلیل است؟» این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با بررسی آثار اندرسون و نظریات هاراوی انجام شده است انتظار میرود که مشخص شود اندرسون با استفاده از فن آوری و فضاهای مجازی، حدود بدن را گسترش داده و تجربه های نوینی از حضور و تعامل را برای مخاطب به وجود می آورد که با مفهوم سایبورگ هاراوی همخوانی دارد.

کلیدواژه ها:

لوری اندرسون ، دونا هاراوی ، سایبورگ ، بدنمندی ، هنر اجرا ، فضای مجازی