جهت گیری ساختمان به عنوان مولفه ای کلیدی در طراحی همساز با اقلیم رویکردی تحلیلی در اقلیم گرم و خشک شهر کاشان، ایران

با توجه به ویژگیهای اقلیمی مناطق گرم و خشک فلات مرکزی،ایران طراحی همساز با اقلیم ساختمانها و فضاهای شهری در این پهنه جغرافیایی مستلزم راهکارهایی برای کاهش جذب انرژی خورشیدی در دوره گرم سال است. از جمله این راهکارها میتوان به جهت گیری مناسب ساختمان کاهش سطوح در معرض تابش مستقیم و افزایش سایه اندازی بر جداره های خارجی اشاره کرد. هدف این پژوهش تحلیل و تعیین جهت گیری بهینه سطوح قائم ساختمانها در اقلیم گرم و خشک شهر کاشان بر پایه میزان انرژی مستقیم دریافتی تابش خورشید در فصول مختلف سال است. بدین منظور ابتدا پارامترهای تابشی با بهره گیری از روش محاسباتی قانون کسینوس در قالب مقادیر نظری و واقعی محاسبه شد. سپس در نظر گرفتن محدوده دمای آسایش،حرارتی انرژی تابشی دریافتی سطوح قائم در ۲۴ جهت جغرافیایی مختلف و به تفکیک دوره های سرد و گرم سال تحلیل گردید در ادامه جهتهای با بیشترین اختلاف دریافت انرژی بین فصول سرد و گرم به عنوان جهتهای بهینه برای استقرار ساختمانها در سه الگوی یک طرفه دوطرفه و چهار طرفه شناسایی شدند. نتایج نشان میدهد که برای ساختمانهای یک طرفه به ترتیب جهتهای ۱۸۰ درجه (جنوب)، ۱۶۵ درجه و مناسب ترین انتخاباند در الگوی،دوطرفه جهت) و ۱۸۰ درجه و در ساختمانهای چهار طرفه جهت (۱۰۵، ۷۵، ۱۵ و ۱۶۵ - (درجه بهترین عملکرد را از نظر دریافت مناسب انرژی خورشید دارند. یافتههای این تحقیق میتواند در طراحی اقلیم پایدار فرم،ساختمان جهت گیری نماها و کاهش مصرف انرژی در فرآیند طراحی معماری و شهرسازی مناطق گرم و خشک موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

اقلیم گرم و خشک ، جهتگیری ، ساختمان سطوح قائم ، انرژی خورشیدی