شناسایی معیارهای توسعه کالبدی شهرهای کوچک با تاکید بر پایداری محیط زیست شهری

شهرهای کوچک نقش مهمی در شبکه های شهری جهان دارند اما در توسعه کالبدی خود اغلب با مشکلاتی فراتر از توان نهادی خویش روبه رو می شوند. این مقاله مروری، معیارهای کلیدی برای هدایت توسعه فیزیکی پایدار در این نوع شهرها را گردآوری و تحلیل می کند و به ویژه بر پایداری محیط زیست تاکید دارد. با بررسی پژوهش های موجود و مطالعات تجربی در سطح بین المللی اهمیت شاخص های بوم شناختی، ظرفیت زیرساختی، تراکم مناسب، تناسب کاربری اراضی و مشارکت ذینفعان در جهت دهی به الگوی رشد شهری روشن می گردد. کاربرد چارچوب های چندمعیاره و توجه به ایجاد فضاهای سبز، حفظ پیوستگی زیست بوم ها و تقویت تاب آوری اقلیمی می تواند آثار منفی زیست محیطی را کاهش دهد. این مقاله روش هایی چون سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، تحلیل تصمیم گیری چندمعیاره و رویکردهای کیفی را برای تعریف معیارهای عملیاتی معرفی می کند. یافته ها نشان می دهد استراتژی های همه جانبه، حمایت های سیاستی و نقش فعال جامعه محلی در حفظ یکپارچگی زیست محیطی در عین پاسخگویی به فشارهای توسعه کالبدی، تعیین کننده است. نتیجه گیری بر لزوم چارچوب های علمی و بومی شده برای شهرهای کوچک تاکید می کند تا در مسیر رشد آتی خود، کیفیت محیط را حفظ و تاب آوری و برابری را تضمین کنند.

کلیدواژه ها:

شهرهای کوچک ، توسعه پایدار شهری ، پایداری محیط زیست ، زیرساخت سبز شهر فشرده ، تحلیل تصمیم گیری چندمعیاره ، برنامه ریزی مبتنی بر GIS ، تناسب کاربری اراضی ، تاب آوری ، رشد هوشمند