شناخت الگوهای معماری حسینیههای تاریخی استان اصفهان

واژه «تکیه» در طول زمان و در مناطق جغرافیایی مختلف معانی گوناگونی داشته است. تکیه در هند و ایران و مصر مشابه زاویه در افریقاست. حسینیه که در آن روضه خوانند جای تعزیه خوانی، جای روضه خوانی. مکانی است که در ایام سوگواری به ویژه سوگواریهای ماه های محرم و صفر، محل برگزاری مراسم عزاداری است. این واژه با واژه «حسینیه» نیز مترادف است. بناهای تکیه های تاریخی و موقعیت قرارگیری آنها در بافت شهرها و روستاها نقش مهمی در زندگی مردم ایفا می کرده اند. مستقیم ترین و مستدل ترین شیوه برای شناخت بناها و ادراک آنها مواجهه مستقیم با آثار است. با بررسی و مقایسه آثار می توان به اصول حاکم بر معماری این بناها پی برد. در این پژوهش تلاش می شود تا با شناسایی معماری تکایای تاریخی در نقاط مختلف استان اصفهان، شهرهای اصفهان، نایین، نطنز، زواره و بررسی نحوه پیوند فضای این تکیه ها با برگزاری مراسم عاشورا و چگونگی تاثیر و تاثر آنها بر یکدیگر، راهکارها و پیشنهاداتی برای طراحی و ساخت تکایای مناسبتر و مطلوب تر در دوران معاصر و مبتنی بر نحوه زندگی اسلامی ایرانی ارائه شود.

کلیدواژه ها:

الگوی معماری تکایای ، تاریخی حسینیه ، استان اصفهان