تجزیه و تحلیل نقش فناوریهای تجدیدپذیر در شکل دهی به ساختمان های سازگار با محیط زیست (نمونه موردی: شهر تبریز)

با توجه به نیاز روزافزون به بهره گیری از روش های نوین و کارآمد جهت کاهش مصرف انرژی و همچنین افزایش سطح آسایش ساکنان، به ویژه در شهرهای بزرگ و توسعه یافته، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر اهمیتی دوچندان یافته است. از سوی دیگر، مشکلات زیست محیطی نظیر آلودگی، گرم شدن زمین و افزایش گازهای گلخانه ای، معماران و مهندسان را با چالش هایی در انتخاب مصالح کارآمد و هوشمند مواجه کرده است. مصالح هوشمند، موادی هستند که با ویژگی های انطباق پذیر، خود نقش مهمی در کاهش مصرف انرژی ایفا می کنند. دستیابی به معماری پایدار، مستلزم بهره گیری از تکنولوژی های نوین در راستای کاربرد این مصالح هوشمند و پایدار است. مصالح نوین به عنوان موادی پویا توان پاسخگویی به نیازهای کاربران قرن بیست و یکم را دارند. هدف پژوهش حاضر افزایش بهره وری انرژی از طریق استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و مواد قابل بازیافت در عایق های حرارتی، به ویژه در بخش تاسیسات مکانیکی ساختمان هاست. در این پژوهش، گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای انجام شده و تحلیل داده ها با کمک نرم افزار Grasshopper و روش توصیفی-تحلیلی صورت گرفته است. نمونه موردی کلان شهر تبریز انتخاب شده و میزان کاهش مصرف انرژی به صورت کمی ارزیابی شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدیدپذیر ، مواد و مصالح هوشمند ، پایداری ، شهر تبریز ، ساختمان سبز