تحلیل نظری نقش فرم شهری در ارتقای حس تعلق به مکان

فرم شهری به عنوان بستر کالبدی زندگی، شهری نقشی اساسی در شکل گیری تجربیات ذهنی و اجتماعی ساکنان ایفا می کند. یکی از پیامدهای مهم طراحی کالبدی، مطلوب ایجاد و تقویت حس تعلق به مکان است. این مقاله با رویکردی کتابخانه ای و تحلیلی به بررسی ابعاد مختلف فرم شهری و تاثیر آنها بر ارتقای حس تعلق به مکان می پردازد. از طریق مرور ادبیات نظری، مولفه هایی همچون ساختار فضایی، مقیاس انسانی، خوانایی، تنوع و سرزندگی در شکل گیری ارتباط عاطفی شهروند با محیط شناسایی شده اند. یافته ها نشان می دهد که فرم شهری نه تنها در پاسخ گویی به نیازهای عملکردی بلکه در ایجاد، هویت، خاطره و تعامل اجتماعی نقش کلیدی دارد. ارتقای این ویژگی ها می تواند به بهبود پیوند روانی و عاطفی ساکنان با مکان های شهری کمک کند. در نتیجه، طراحی شهری آگاهانه و انسان محور می تواند زمینه ساز تقویت پیوند ساکنان با محله و شهر شود.

کلیدواژه ها:

فرم ، شهری ، پایداری ، اجتماعی ، حس تعلق به ، مکان ، کیفیت زندگی ، طراحی شهری