تبیین اثر رنگ در طراحی داخلی و ادراک محیط آموزشی کودکان دارای اوتیسم

در فضاهای آموزشی کودکان کم توان ذهنی رنگ تجهیزات و فضاهای آموزشی به دلیل شرایط ویژه روحی و جسمی آنها از حساسیت بسیار زیادی برخوردار است؛ زیرا این امر می تواند موجب آرامش روانی، شادابی و نشاط، تلاش و تحرک دانش آموزان گردد و فرآیند یادگیری را افزایش دهد همچنان که می تواند زمینه ساز عصبانیت، اضطراب، بی تحرکی، کسالت، خمودگی و افسردگی این کودکان شود. هدف از این پژوهش تبیین اثر رنگ در طراحی داخلی و ادراک محیط آموزشی کودکان دارای اوتیسم است. روش پژوهش نیز به صورت کیفی می باشد. نتایج بدست آمده حاکی از این است اکثر کودکانی که دچار کم توانی ذهنی هستند به دلیل آسیب مغزی رنگ ها را پررنگ تر از حد معمول مشاهده می کنند، به همین دلیل توصیه می گردد که از رنگ های روشن به جهت رنگ آمیزی فضاهای مخصوص به این کودکان استفاده شود. زیرا در اکثر موارد، رنگ های تیره تنش زا هستند و موجب تحریک این کودکان می گردد. توصیه می شود برای رنگ آمیزی فضاهای این کودکان از رنگ خاکستری و در کل رنگ های ملایم که به صورت مات هستند استفاده شود زیرا این نوع رنگ ها از انعکاس نور به چشم کودک و از تحریک آنها جلوگیری به عمل می آورد.

کلیدواژه ها:

طراحی داخلی ، رنگ ، کودکان اوتیسم ، فضای آموزشی