بررسی و ارزیابی تاثیر مولفه های کیفیت محیط اجتماعی پایدار بر قرارگاه رفتاری در هتل ۴ ستاره (نمونه موردی: شهر مشهد)

آنچه امروزه با عنوان پایداری اجتماعی در معماری مطرح می شود، در حقیقت برخاسته از رویکردهای فرهنگی اجتماعی در معماری است. به طور کلی، معماری با رویکرد پایداری اجتماعی طراحی فضاهایی است که با فرهنگ رفتارها و روش زندگی انسان ها برای حداکثر زمان ممکن همخوانی داشته باشد و بستر مناسب زندگی بشر برای زمان های طولانی به شمار آید. انسان موجودی است بسیار پیچیده که دارای ابعاد جسمی و روحی بسیار متفاوت و متنوع است و توانایی هایی در ابعاد گوناگون دارد. بنابراین، در ارتباطی که با محیط خود برقرار می کند، باید همه ی این ابعاد در نظر گرفته شود. انسان هر لحظه می تواند ادراکات آنی داشته باشد که همین امر می تواند نقش مهمی را در زندگی روزمره اش ایفا کند. تصاویری که از محیط در ذهن ناظر بوجود می آید، به راستی حاصل جریان دوجانبه بین ناظر و محیط اوست. هدف از این تحقیق، شناسایی و ارزیابی الگوهای کیفیت محیط اجتماعی پایدار و تاثیر آن بر الگوی رفتاری افراد در یک قرارگاه رفتاری در هتل می باشد. هتل ها بعد از جاذبه های مذهبی و تاریخی، عمده ترین و مهمترین اماکنی هستند که توجه گردشگران را به خود معطوف می کند.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط اجتماعی ، پایداری اجتماعی ، قرارگاه رفتاری ، هتل ۴ ستاره ، شهر مشهد