تبیین شاخصه های معماری محیط شفابخش در طراحی مراکز توانبخشی-درمانی بیماران ام.اس

طراحی و ساخت بناهای درمانی با ملزومات عملکردی و پیچیدگی هایی همراه است که با توجه به تغییر تعریف سلامتی برمبنای تعریف سازمان جهانی بهداشت، توجه به قابلیتهای محیطی به منظور نیل به مهمترین هدف عملکردهای درمانی، یعنی کاهش استرس تسریع روند، درمان و ارتقای سلامتی اهمیت خاصی می یابد. در این میان بیماران ام اس، با توجه به شرایط جسمی و روانی که دارند سطح بالایی از حس ناخوشایند و استرس را در محیط های درمانی تجربه می کنند. یکی از راهکارهای غیر دارویی در بهبود حال بیماران ام اس بهره گیری از مولفه های محیط شفابخش است. مقاله حاضر به روش کیفی و با شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است. هدف از پژوهش تبیین شاخصه های معماری شفابخش در طراحی مراکز توانبخشی-درمانی بیماران ام اس است. براساس نتایج پژوهش محیط های شفابخش در دو بعد کالبدی و غیر کالبدی راهکارهایی ارائه می دهد که حضور پذیری بیماران را جهت درمان خود به این مراکز ارتقا می دهد و از این رهگذر می توان در راستای پایداری و سلامت جامعه گام برداشت.

کلیدواژه ها:

سلامتی ، محیط شفابخش ، بیماری ام اس ، مراکز درمانی ، ارتقا کیفیت محیط