تحلیل نقش شاخصه های تعاملات اجتماعی و فضای سبز بر ارتقا تعاملات اجتماعی ساکنان در مجتمع های مسکونی

انسان موجودی اجتماعی آفریده شده و برای رسیدن به نیازهای جسمانی و روانی خود ناچار به تعامل با افراد دیگر است. در گذشته تعاملات اجتماعی افراد در محل سکونت در میان فضاهای عمومی که بین خانه ها وجود داشته، بوده است. اما در دوران معاصر با وجود ارتباطات عمودی که در مجتمع های مسکونی قرن اخیر بوجود آمده، فقدان فضاهایی که این تعاملات صورت بگیرد کاملا احساس می شود که عدم توجه به این نیاز اساسی انسان یعنی تعامل با دیگران، می تواند صدمات جبران ناپذیری را به فرد و جامعه وارد نماید. پژوهش حاضر سعی بر این دارد که به بررسی، شناخت و تحلیل عوامل موثر در طراحی فضاهای سبز مجتمع های مسکونی بپردازد و راهکارهایی را ارائه نماید که سبب بهبود افزایش تعاملات اجتماعی در میان ساکنان گردد. بدین منظور، در این تحقیق پس از بیان مباحثی در حوزه نیازها و روابط اجتماعی انسان ها در محیط و تاثیرات آن در کیفیت تعاملات اجتماعی، با بهره گیری از مطالعات از پیش صورت گرفته توسط سایر محققین در این زمینه، اصول و معیارهای جهت ارتقا تعاملات اجتماعی مورد سنجش قرار گرفته است. روند تحقیق به این صورت می باشد که از طریق مطالعات کتابخانه ای و با توجه به اسناد موجود، به بررسی نقش فضاهای سبز و شاخصه های تعاملات اجتماعی مجتمع های مسکونی در افزایش تعاملات اجتماعی پرداخته و در پایان به این نتیجه برسد که فضاهای سبز موجود بین مجتمع های مسکونی و همچنین شاخصه های تعاملات اجتماعی هم باعث تعامل بین انسان با طبیعت و محیط جهت ارتقا تعامل ساکنان با یکدیگر می شود.

کلیدواژه ها:

ارتقا تعاملات اجتماعی ، شاخصه تعاملات اجتماعی ، فضای سبز ، مجتمع مسکونی