بهره وری صحیح مصرف انرژی با الگویابی، بهینه جهت و فرم ساختمان در تطابق با اقلیم گرم و خشک

یکی از عمده ترین بخشهای مصرف انرژی در هر کشوری حوزه ساختمانها میباشند که به واسطه مصرف بالای انرژی از دیدگاه بهینه سازی مصرف انرژی باید مورد توجه واقع شود لذا یکی از راهکارها در راستای افزایش بهره وری انرژی در یک ساختمان، توجه به فاکتورهای غیر فعال در جهت کاهش مصرف انرژی است؛ این عوامل در بحث طراحی معماری میبایست مورد توجه واقع شود از جمله الگوهای غیر فعال که مدتها مورد توجه طراحان قرار گرفته، رعایت جهت گیری و فرم اقلیمی ساختمان در مراحل ابتدایی جانمایی در کانسپت طراحی است که میتواند تاثیر زیادی بر کنترل و بهره وری الگوی مصرف صحیح انرژی در اقالیم متفاوت باشد؛ لذا هدف کلان پژوهش حاضر الگویابی فرم و جهت بهینه ساختمان در اقلیم گرم و خشک است که به صورت مروری با ماهیت کیفی و روش پژوهش توصیفی تحلیلی توسط جمع آوری داده ها به روش اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است. نتایج حاصله حاکی از آن است که طراحی بلوکها به صورت فضای باز میانی یا به تعبیری حیاط،مرکزی بهینه ترین فرم و جانمایی ساختمان در اقلیم گرم و خشک در جبهه شمالی جنوبی در راستای کاهش مصرف انرژی و حفظ آسایش حرارتی فضاهای داخلی در جهت افزایش بازده عملکردی ساختمان با رویکرد اقلیمی بهترین گونه شناسی جهتگیری محسوب میشود.

کلیدواژه ها:

مصرف ، انرژی ، الگویابی جهت یابی ، فرم بهینه ساختمان