بررسی الگوی ارتباط سبک دلبستگی ناایمن با رفتارهای خود آسیب رسان در فرزندان طلاق شهر تهران با استفاده از تحلیل معادلات ساختاری

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک دلبستگی ناایمن با رفتارهای خود آسیب رسان در نوجوانان فرزندان طلاق شهر تهران با استفاده از تحلیل معادلات ساختاری بود. رفتارهای خود آسیب رسان به عنوان یکی از مسائل جدی سلامت روان در نوجوانان، غالبا در گروههای آسیب پذیر از جمله فرزندان طلاق شیوع بیشتری دارد و عوامل بین فردی همچون سبک دلبستگی میتوانند نقش مهمی در تبیین آن ایفا کنند. جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان فرزندان طلاق شهر تهران بود که با روش نمونه گیری در دسترس ۸۲ نفر از آنان (۳۷ پسر و ۴۵ دختر) در دامنه سنی ۱۶ تا ۱۸ سال انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه آسیب به خود سانسون و همکاران (۱۹۹۸) و مقیاس سبک دلبستگی ناایمن کولینز و رید (۱۹۹۶؛ فرم تجدید نظر شده) بودند. داده ها با استفاده از ضرایب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که سبک دلبستگی ناایمن به طور معناداری رفتارهای خود آسیب رسان را پیش بینی میکند (۰/۵۱۷=p<۰/۰۰۱ ، B) و حدود ۲۶/۸ درصد از واریانس این رفتارها توسط آن تبیین شد. این نتایج بیانگر آن است که الگوهای دلبستگی ناایمن میتوانند زمینه ساز ناتوانی در تنظیم هیجانها و افزایش گرایش به خود آسیب رسانی در نوجوانان فرزندان طلاق شوند. بر این اساس توجه به تقویت دلبستگی ایمن، آموزش مهارتهای تنظیم هیجان و ارائه مداخلات حمایتی در کاهش رفتارهای پرخطر در این گروه جمعیتی ضروری است.

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی ، ناایمن ، رفتارهای خود آسیب رسان ، فرزندان طلاق ، نوجوانان