بررسی رابطه بازخورد سازنده با رضایت شغلی با توجه به نقش میانجی فرصتهای توسعه حرفه ای

هدف رضایت شغلی از جمله مهمترین متغیرهای روانشناختی است که بر کیفیت عملکرد و انگیزه کاری افراد تاثیرگذار است و بازخورد سازنده به عنوان یکی از روشهای مدیریتی نقش مهمی در بهبود عملکرد و رضایت افراد دارد. هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه معنادار بین بازخورد سازنده و رضایت شغلی با توجه به نقش میانجی فرصتهای توسعه حرفه ای در میان معلمان پیش دبستانی شهرستان تربت حیدریه است. روش تحقیق این مطالعه از نوع تحقیق پیمایشی و توصیفی با رویکرد همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه مربیان پیش دبستانی تربت حیدریه به تعداد ۲۳۰ نفر بود که نمونه ای به حجم ۱۴۴ نفر بر اساس فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد؛ در نهایت ۱۴۸ پرسشنامه کامل و قابل تحلیل جمع آوری گردید. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش، سه پرسشنامه استاندارد بود. برای سنجش بازخورد سازنده از پرسشنامه ای استفاده شد که توسط افسریان (۱۳۹۴) براساس مدل دویلیرز (۲۰۱۳) طراحی شده جهت بررسی فرصتهای توسعه حرفه ای معلمان از پرسشنامهای برگرفته از مدل نیوجرسی (۲۰۱۴) استفاده شد. برای سنجش رضایت شغلی از پرسشنامه ای استفاده شد که توسط بری فیلد و روث (۱۹۵۱) طراحی شده است. روایی محتوایی همه ابزارها از طریق نظر اساتید و روایی سازه نیز با تحلیل عاملی تاییدی تایید شده است. نتایج و یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بازخورد سازنده با رضایت شغلی معلمان رابطه معناداری دارد (ضریب مسیر ۰/۳۲۷). همچنین بین بازخورد سازنده و فرصتهای توسعه حرفه ای رابطه مثبت و معنادار مشاهده شد (ضریب مسیر ۰/۵۷۴) و توسعه حرفه ای نیز تاثیر قابل توجهی بر رضایت شغلی داشت (ضریب مسیر ۰/۵۲۵). در نهایت نقش میانجی توسعه حرفه ای در رابطه بین بازخورد سازنده و رضایت شغلی نیز با ضریب مسیر تایید شد. میزان ضریب تعیین متغیر توسعه حرفه ای ۳۲۹ و برای رضایت شغلی ۰/۵۸۰ به دست آمد که نشان دهنده توان بالای مدل در تبیین تغییرات این متغیرها میباشد.

کلیدواژه ها:

بازخورد سازنده ، رضایت شغلی ، فرصتهای توسعه حرفه ای