تاثیر روش آموزش همسال یار بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

پیشرفت تحصیلی یکی از شاخصهای کلیدی موفقیت نظام آموزشی است که نه تنها میزان یادگیری دانش آموزان را نشان می دهد، بلکه بازتاب دهنده کیفیت فرایند تدریس و محیط یادگیری نیز به شمار می رود. در دوره ابتدایی این مسئله اهمیت دوچندان می یابد؛ زیرا پایه های اصلی یادگیری در همین سال ها شکل می گیرد و هرگونه ضعف در این مقطع می تواند پیامدهای بلندمدتی بر رشد علمی، اجتماعی و شخصیتی دانش آموزان داشته باشد. در دهه های اخیر نظام های آموزشی در سراسر جهان به دنبال روش هایی بوده اند که بتوانند مشارکت فعال دانش آموزان را افزایش دهند و آنان را از حالت منفعل در فرایند یادگیری خارج کنند. یکی از این رویکردها روش آموزش همسال یار است. این روش مبتنی بر تعامل میان دانش آموزان و استفاده از توانایی های یکدیگر برای یادگیری است. ویگوتسکی (۱۹۷۸) در نظریه منطقه مجاور رشد» تاکید می کند که یادگیری در تعامل اجتماعی و با کمک همسالان یا افراد توانمندتر اثر بخش تر رخ می دهد. بر همین اساس، روش همسال یار نه تنها انتقال دانش را تقویت می کند بلکه اعتماد به نفس، مهارت های ارتباطی و مسئولیت پذیری دانش آموزان را نیز افزایش می دهد. با وجود اهمیت این روش بسیاری از معلمان همچنان به شیوه های سنتی تدریس متکی اند که بیشتر بر حفظیات و فعالیت های انفرادی استوار است. در این شرایط بررسی و ارزیابی اثر بخشی آموزش همسال یار بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی می تواند پاسخی علمی و کاربردی برای بهبود کیفیت یاددهی-یادگیری در کلاس های درس فراهم کند.

کلیدواژه ها:

آموزش همسال یار ، پیشرفت تحصیلی دوره ابتدایی ، گروه بندی ، ناهمگن ، یادگیری همتایان ، ارزیابی تکوینی