بررسی تاثیر پژوهش در عمل بر بهبود تدریس معلمان

پژوهش در عمل به عنوان رویکردی نظام مند و مشارکتی با هدف شناسایی و حل مسائل واقعی کلاس درس جایگاه ویژه ای در توسعه حرفه ای معلمان یافته است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر پژوهش در عمل بر بهبود تدریس معلمان انجام شده و بر مبنای مرور ادبیات نظری و یافته های تجربی تاثیرات چندجانبه این رویکرد را تحلیل کرده است. نتایج نشان میدهد که مشارکت معلمان در فرآیند پژوهش در عمل موجب ارتقای کیفیت روشهای تدریس، افزایش خلاقیت آموزشی، تقویت مهارتهای پژوهشی، و رشد خودآگاهی حرفه ای آنان شده است. همچنین این رویکرد با ایجاد فرهنگ یادگیری جمعی و افزایش تعامل میان همکاران به بهبود فضای آموزشی مدارس کمک کرده است. اثرات غیر مستقیم آن نیز شامل افزایش انگیزه مشارکت فعال و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بوده است. با این حال چالشهایی مانند کمبود زمان، فشار کاری، محدودیت منابع و عدم حمایت سازمانی میتواند مانع از اجرای کامل و موثر آن گردد. بر این اساس پیشنهاد میشود که سیاستگذاران آموزشی با ایجاد بسترهای حمایتی از جمله تخصیص زمان مشخص آموزش مهارتهای پژوهشی و ایجاد شبکه های همکاری میان معلمان شرایط لازم برای نهادینه سازی پژوهش در عمل را فراهم کنند. یافته های این مطالعه بر اهمیت راهبردی پژوهش در عمل در ارتقای کیفیت تدریس و بهبود عملکرد کلی مدارس تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

پژوهش در عمل ، بهبود تدریس ، معلمان