استراتژیهای پیشگیری از حواس پرتی و بهره وری از زمان درسی

حواس پرتی یکی از موانع اساسی در مسیر دستیابی به بهره وری تحصیلی و یادگیری موثر در محیطهای آموزشی است که پیامدهای منفی قابل توجهی بر پیشرفت علمی دانش آموزان و دانشجویان و همچنین رفاه روانی آنان در جامعه دارد. این پژوهش به بررسی عمیق و تحلیلی استراتژیهای پیشگیری از حواس پرتی و بهره وری از زمان درسی با تاکید بر ابعاد روانشناختی اجتماعی و فرهنگی می پردازد. هدف اصلی این مطالعه تدوین یک چارچوب نظری جامع برای درک مکانیسمهای شناختی و رفتاری موثر بر حواس پرتی و شناسایی راهکارهای عملی و اثربخش برای مدیریت آن و بهینه سازی زمان مطالعه است. یافتههای کلیدی نشان میدهند که ترکیبی از راهبردهای خودتنظیمی شناختی مانند تمرکز، انتخابی بازسازی (شناختی و فراشناختی مانند برنامه ریزی، پایش و ارزیابی)، همراه با ایجاد محیطهای یادگیری حمایتی و تقویت مهارتهای مدیریت، زمان نقش حیاتی در کاهش عوامل مختل کننده و افزایش تمرکز دارند. همچنین تاثیر عوامل فرهنگی و اجتماعی در شکل گیری عادتهای مطالعه و میزان پذیرش استراتژیهای نوین مورد تحلیل قرار گرفته است. در نهایت این تحقیق نشان میدهد که با به کارگیری رویکردی چندوجهی و تلفیقی میتوان به ارتقاء چشمگیر بهره وری تحصیلی و کاهش استرس مرتبط با یادگیری دست یافت. نتایج این پژوهش میتواند مبنایی برای طراحی برنامههای مداخله ای در سطوح مختلف، آموزشی تدوین سیاستهای حمایتی و هدایت تحقیقات آتی در حوزه یادگیری و بهداشت روانی دانشجویان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

حواس پرتی ، پیشگیری از حواس پرتی ، مدیریت زمان ، بهره وری تحصیلی ، استراتژیهای یادگیری