اثربخشی مدل محیطی کلاس بر یادگیری و رفتار دانش آموزان اتیسم؛ مطالعه موردی مدرسه نیمروز تهران

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر اجرای یک مدل جدید طراحی فضای کلاس بر افزایش یادگیری و کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان دارای اختلال طیف اتیسم انجام شد. جامعه آماری همه دانش آموزان اتیسم مقطع ابتدایی مدرسه نیمروز تهران در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود روش پژوهش تجربی کاربردی و طرح تک گروهی چندمرحله ای بود. گردآوری دادهها با دو چکلیست رفتار و محیط براعتی ۱۴۰۱ ؛ کاظمی ۱۴۰۲) مشاهده مستقیم، و مصاحبه با معلمان و خانوادهها انجام شد مدل محیطی در پنج محور نور ، صدا چیدمان وسایل حسی نشانههای تصویری طی ۷ هفته اجرا شد. نتایج نشان داد میانگین مشارکت تحصیلی دانشآموزان %۵۳٪ افزایش و رفتارهای چالش برانگیز ۸۱٪ کاهش یافت، زمان توجه پایدار از ۷ به ۲۱ دقیقه رسید رضایت والدین %۵۹ و معلمان %۲۹ بود نتیجه: طراحی محیطکلاس براساس نیازهای حسی و ،رفتاری یادگیری و آرامش کودکان اتیسم را بهشکل معناداریافزایش میدهد

کلیدواژه ها:

اتیسم محیط ، کلاس مدل ، محیطی مشکلات ، رفتاری ، یادگیری ، مدرسه نیمروزتهران