اثر بخشی آموزش مبتنی بر واقعیت افزوده تعاملی بر خلاقیت و درگیری تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر سراب

هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر واقعیت افزوده تعاملی بر خلاقیت و درگیری تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر سراب بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه سراب در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود که با استفاده از نمونه گیری هدفمند ۳۰ نفر ۱۵) نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه (کنترل انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه خلاقیت عابدی (۱۳۷۲) و پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو (۲۰۱۳) بود. گروه آزمایش طی ۱ جلسه ۳۰ تا ۶۰ دقیقه ای آموزش مبتنی بر واقعیت افزوده تعاملی دریافت کرد در حالی که گروه کنترل به روش سنتی آموزش دید دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) تحلیل شدند. نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر واقعیت افزوده تعاملی تاثیر معناداری بر افزایش خلاقیت (۰.۰۵>p) و درگیری تحصیلی (۰.۰۵>p) و مولفه های آن درگیری ،عاملی ،عاطفی شناختی و رفتاری دارد یافته ها حاکی از آن است که ادغام فناوری واقعیت افزوده تعاملی در فرآیند آموزشی میتواند به عنوان راهکاری نوین برای ارتقای خلاقیت و درگیری تحصیلی دانش آموزان به کار رود.

کلیدواژه ها:

واقعیت افزوده ، تعاملی ، خلاقیت ، درگیری ، تحصیلی ، دانش آموزان دوره دوم متوسطه ، آموزش نوین