رابطه خودآگاهی با کیفیت روابط بین فردی، اضطراب و افسردگی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودآگاهی با کیفیت روابط بین فردی، اضطراب و افسردگی انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش دانشجویان دانشگاه رحمان در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بودند که تعداد ۱۰۰ نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودآگاهی (SCS؛ فنیگستین و همکاران (۱۹۷۵)، پرسشنامه کیفیت روابط (QRI؛ پیرس و همکاران (۱۹۹۱)، پرسشنامه اضطراب زانگ SAS؛ زانگ، ۱۹۷۰) و پرسشنامه افسردگی بک دو BDIII بک و همکاران (۱۹۶۱) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS-۲۶ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که خودآگاهی با نمره کل کیفیت روابط بین فردی و خرده مقیاس های حمایت اجتماعی ادراک شده و عمق روابط همبستگی مثبت و با خرده مقیاس های تعارض های بین فردی و اضطراب و افسردگی همبستگی منفی و معنادار دارد (P<۰.۰۱). با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گرفت که با افزایش خودآگاهی می توان انتظار داشت که کیفیت روابط بین فردی افراد بهبود یافته و میزان اضطراب و افسردگی در آنها کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، افسردگی ، خودآگاهی ، کیفیت روابط بین فردی