بررسی اثر کودهای نیتروژن و فسفر در عملکرد و درصد روغن ارقام مختلف گلرنگ دیم

گلرنگ یکی از دانه های روغنی مهم است که در مناطق دیم ایران کشت می شود . در ارتفاعات کمتر از 1000 متر تا 2300 متر بالا تر از سطح دریا می توان آن را کاشت ولی در ارتفاعات بالا عملکرد و میزان روغن آن کاهش می یابد . وزن هزار دانه آن بسته به مناطق مختلف از 25 تا 50 گرم , و میزان روغن آن 30 تا 36 درصد متغیر می باشد . در مناطق دیم عملکرد آن از 500 تا 1200 کیلو گرم در هکتار متغیر است . از نظر اقتصادی نیز زراعت گلرنگ پتانسیلزیادی برای رقابت با محصولات رایج در مناطق دیم مثل گندم ،جو،عدس و نخود دارد . گلرنگ نسبت به خشکی مقاوم است . بنابراین کشت بهاره یا پائیزه گلرنگ در شرائط دیم که عملکردی معادل یا حتی بیشتر از گندم دارد، می تواند در مناطق در کنار محصولات ( غلات ) کاشته شود ویا در تناوب با گندم جایگزین گندم و جو آن گردد . مصرف عناصر غذائی در گیاه گلرنگ، وزن هزار دانه ، میزان روغن ، پروتئین و عملکرد دانه را در واحد سطح تحت تأثیر قرار می دهد . ازت یکی از مواد غذائی اصلی است که برای رشد گلرنگ در مقایسه با سایر عناصر از اهمیت زیادی برخوردار است . کمبود آهن، مس، روی و منگنز در گلرنگ مشاهده نشده است . در داکوتای آمریکا در زراعتهای دیم برای برداشت 1200 کیلوگرم در هکتار دانه گلرنگ ، 60 کیلوگرم در هکتار ازت و 30 کیلوگرم در هکتار فسفر مصرف می گردد و توصیه گردیده است که از مصرف کود های ازته و فسفره در تماس مستقیم با بذر اجتناب گردد . گلرنگ گیاهی با ریشه عمیق است و می تواند مواد غذایی را از اعماق پایین خاک که جذب آن برای غلات امکان پذیر نیست ، جذب نماید بنابراین بسیار مقاوم به خشکی است