تاثیر برون گرایی و درون گرایی بر شکل گیری دوستی های پایدار در دوره نوجوانی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ویژگی های شخصیتی برون گرایی و درون گرایی بر شکل گیری و پایداری دوستی های نوجوانان بود. با توجه به اهمیت روابط دوستانه در دوره ی حساس نوجوانی و تاثیر آن بر رشد اجتماعی و هیجانی، درک ارتباط بین تیپ های شخصیتی و کیفیت دوستی ها می تواند در برنامه ریزی های روان شناختی و تربیتی نقش مهمی ایفا کند. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی بود و از منابع معتبر داخلی و خارجی برای تحلیل نظری استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد نوجوانان برون گرا معمولا روابط اجتماعی گسترده تری برقرار می کنند، اما این روابط از ثبات و عمق کمتری برخوردارند. در مقابل، نوجوانان درون گرا اگرچه روابط محدودتری دارند، ولی دوستی های آن ها عمیق تر، باثبات تر و معنادارتر است. این نتایج با پژوهش های پیشین هم راستا بود و بر نقش تفاوت های فردی در کیفیت روابط اجتماعی تاکید دارد. بر اساس یافته ها، پیشنهاد می شود که نظام آموزشی با در نظر گرفتن تیپ های شخصیتی نوجوانان، در طراحی برنامه های مشاوره ای و مهارت های ارتباطی بازنگری کند. شناخت این تفاوت ها می تواند به بهبود روابط بین فردی، پیشگیری از تعارضات و ارتقای سلامت روان نوجوانان منجر شود.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، برون گرایی ، درون گرایی ، دوستی ، نوجوانی