بررسی نقش خودنظم دهی در بهبود یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه اول

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی خودنظم دهی تحصیلی با عملکرد تحصیلی در میان دانش آموزان پایه نهم دوره اول متوسطه بود. خودنظم دهی به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های فراشناختی، نقش کلیدی در موفقیت تحصیلی ایفا می کند و شامل مولفه هایی همچون برنامه ریزی درسی، مدیریت زمان، تلاش مستمر و خودارزیابی است. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بوده و جامعه آماری آن را دانش آموزان نهم مدارس دولتی یک منطقه آموزشی تشکیل می دادند. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد خودنظم دهی تحصیلی و معدل نهایی دانش آموزان به دست آمد. یافته های پژوهش نشان داد که بین مولفه های خودنظم دهی و عملکرد تحصیلی رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد؛ به ویژه برنامه ریزی درسی و تنظیم تلاش ها پیش بینی کننده های قوی تری برای موفقیت تحصیلی بودند. بر اساس نتایج، می توان گفت که تقویت مهارت های خودنظم دهی در دانش آموزان، عاملی مهم در ارتقای یادگیری و بهبود عملکرد تحصیلی آن هاست. در پایان، پیشنهادهایی برای نظام آموزشی، مدارس، والدین و نیز جهت گیری های پژوهشی آتی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

خودنظم دهی تحصیلی ، عملکرد تحصیلی ، یادگیری خودتنظیم ، دانش آموزان متوسطه ، مهارت های فراشناختی