تعیین اثربخشی بسته آموزشی معنویت درمانی بر مولفه های خودراهبری نوجوانان شهر تهران

پژوهش حاضر به تعیین اثربخشی بسته آموزشی معنویت درمانی بر مولفه های خودراهبری نوجوانان شهر تهران می پردازد.این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر اجرا، نیمه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش و پیگیری سه ماهه انجام شده است. گروه آزمایش از بسته ی آموزشی معنویت درمانی استفاده کرد درحالی که گروه کنترل از آموزشی در این حوزه استفاده ننمود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول منطقه ۵ شهر تهران در سال تحصیلی ۰۱-۱۴۰۰،( ۴۲۵۶ نفر) تشکیل می دهد. حجم نمونه آماری پژوهش ۵۰ نفر از دانش آموزان مدارس بودند که در دو مرحله ابتدا به روش داوطلبانه، سپس به صورت نمونه گیری هدفمند بر حسب ملاک های ورود و خروج که توسط پژوهشگران معین شده بود، مشخص شد. اعضای نمونه پس از همتاسازی از نظر سن و پایه ی تحصیلی به شکل تصادفی در دو گروه ۲۵ نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در پژوهش حاضر، از پرسشنامه خودتعیین گری(دسی و ریان،۲۰۱۷) که یک پرسشنامه خودگزارش دهی است استفاده شد، هم چنین از بسته معنویت درمانی هارتز (۲۰۰۵) هم بر روی گروه آزمایش در ۸ جلسه دو ساعته استفاده شد. محقق پس از استفاده از ابزار پرسشنامه و مصاحبه همچنین تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار (۱۸ Spss)به نتایجی دست یافت که حاکی از آن است که بسته آموزشی بر افزایش قدرت معنویت و خود راهبری نوجوانان اثر گذار می باشد.

کلیدواژه ها:

معنویت درمانی ، خود راهبری ، بسته آموزشی ، مقطع متوسطه