ارزیابی اثرات بلندمدت گذار انرژی بر امنیت اقتصادی و زیست محیطی کشور

این پژوهش با هدف ارزیابی پیامدهای بلندمدت گذار انرژی بر امنیت اقتصادی–زیست محیطی، یک مدل پویایی سیستم در مقیاس ملی توسعه می دهد که تعامل حلقه های بازخوردی اقتصاد–انرژی–محیط زیست را بازنمایی می کند. مدل با داده های آماری معتبر کالیبره می شود و مجموعه ای از سناریوهای سیاستی شامل افزایش سهم انرژی های تجدیدپذیر، مالیات کربن، اصلاح یارانه های انرژی و بسته های ترکیبی را در افق ۱۵ تا ۲۰ ساله شبیه سازی می کند. نتایج نشان می دهد افزایش تدریجی سهم انرژی های پاک، با کاهش انتشار آلاینده ها و هزینه های سلامت مرتبط، می تواند در مسیر رشد پایدار نقش آفرین باشد؛ با این حال، اندازه اثر وابسته به سرعت سرمایه گذاری، بهره وری فناوری و اصلاحات مکمل در سمت تقاضاست. تحلیل حساسیت حاکی از آن است که بسته های سیاستی ترکیبی—که همزمان بر سرمایه گذاری پاک، استانداردهای بهره وری و اصلاح قیمت نسبی انرژی تمرکز می کنند—در دستیابی به تعادل دوهدفه (کاهش آلودگی و حفظ پویایی اقتصادی) کاراترند. پژوهش حاضر با ارائه یک شاخص ترکیبی امنیت اقتصادی–زیست محیطی و استخراج قواعد سیاستی مبتنی بر شواهد شبیه سازی، می کوشد به ادبیات گذار انرژی از منظر اقتصاد توسعه و برنامه ریزی افزوده و توصیه های عملی برای طراحی سیاست های گذار به اقتصاد سبز ارائه کند.

کلیدواژه ها:

گذار انرژی ، انرژی های تجدیدپذیر ، امنیت اقتصادی ، پایداری توسعه ، پویایی سیستم ها