طراحی و توسعه اولئوژلهای هوشمند مبتنی بر نانوساختارهای زیستی زیست تخریب پذیر با قابلیت آزادسازی هدفمند آنتی اکسیدانها و افزودنیهای عملکردی در روغنهای خوراکی

این پژوهش به طراحی و توسعه سامانههای پیشرفته اولئوژلهای هوشمند میپردازد که بر پایه نانوساختارهای زیستی زیست تخریب پذیر طراحی شدهاند و قادر به آزادسازی هدفمند و کنترل شده آنتی اکسیدانها و افزودنیهای عملکردی در روغنهای خوراکی هستند ساختار این سامانه شامل ماتریکس سه بعدی متشکل از ژلاتورهای طبیعی موم های گیاهی و پلیمرهای زیستی میباشد که نانوکپسولهای لیپیدی حامل ترکیبات آنتی اکسیدانی زیستی نظیر عصاره چای سبز و ویتامین E به طور یکنواخت در آن پراکنده شدهاند. خواص فیزیکوشیمیایی مورفولوژیکی با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ نیروی اتمی ویژگیهای رئولوژیکی، پایداری اکسیداتیو و عملکرد آزادسازی کنترل شده ترکیبات ،فعال همراه با قابلیت زیست تخریب پذیری و ایمنی زیستی سیستم به دقت مورد ارزیابی قرار گرفتند نتایج به دست آمده نشان میدهد که ادغام نانوکپسولهای زیستی در ساختار اولئوژل موجب افزایش معنادار مدول الاستیک شبکه و بهبود انسجام ساختاری شده و به شکل قابل توجهی شاخصهای اکسیداتیو روغن مانند عدد پراکسید و میزان مالوندی آلدهید را کاهش میدهد ،همچنین فرایند آزادسازی تدریجی و هدفمند آنتی اکسیدان ها کنترل شده و این موضوع منجر به حفظ بالاتر ترکیبات عملکردی و افزایش ماندگاری محصول میشود. ارزیابی های زیست تخریب پذیری سامانه نشان دهنده تخریب موثر و سازگاری محیطی بالا و تستهای سمیت سلولی گویای ایمنی سامانه برای استفاده در مواد غذایی میباشد با توجه به نتایج یافته ها میتوان این فناوری را راهکاری نوین با قابلیت کاربرد گسترده در بهبود کیفیت سلامت و ماندگاری روغنهای خوراکی معرفی نمود که همزمان از لحاظ عملکردی پیشرفته و از نظر محیط زیستی سازگار است و میتواند به توسعه مواد غذایی عملکردی و پایدار در صنعت کمک شایانی نماید. پژوهشهای آینده میتواند به بهینه سازی بیشتر ترکیب نانوساختارها بررسی طولانی مدت عملکرد آزادسازی و اثرات زیستی در شرایط واقعی مصرف انسان معطوف شود.

کلیدواژه ها:

اولئوژل ، نانوساختار ، آنتی اکسیدان ، آزادسازی کنترل شده ، زیست تخریب پذیر