کاربرد فیلمهای نانوسلولزی در بسته بندیهای نوین زیست تخریب پذیر و نگهداری مواد غذایی

با توجه به افزایش روز افزون جمعیت جهان و آلودگیهای زیست محیطی ناشی از مواد بسته بندی پلاستیکی به کار رفته در مواد غذایی نیاز مبرمی به توسعه مواد بسته بندی جدید که قادر به کاهش خطرات زیستی و همزمان تامین ایمنی مواد غذایی و افزایش طول عمر نگهداری غذاها باشند وجود دارد. در حال حاضر سلولز فراوان ترین منبع پلیمری تجدیدپذیر است که به شکل مولکولهای خطی با تبلور ناقص و از ساختارهای آمورف یا کریستالی تشکیل شده است. کاربرد مواد سلولزی خالص در بسته بندیهای اولیه مواد غذایی به دلیل عدم وجود خواص مناسب ممانعت کنندگی در برابر نفوذ، آب، اکسیژن، نور و پتانسیل ضد میکروبی بسیار پایین آن محدود شده است و از این رو مطالعات زیادی در حال بررسی ترکیب این بیوپلیمر با سایر اجزای کاربردی در جهت بهبود خواص و ارتقاء آن میباشند. سلولز استخراج شده از مواد لیگنوسلولزی را می توان به ساختارهای در ابعاد نانو یا به عبارتی نانوسلولز تبدیل کرد که به دلیل خواص فیزیکی، شیمیایی و زیستی ویژه ی خود نظیر زیست تخریب پذیری و عدم سمیت و قابلیت تولید صنعتی مقرون به صرفه توجه محققان این زمینه را برای کاربرد در فیلمهای بسته بندی به خود جلب کرده. عملکرد فیلمهای نانوسلولزی در ارتقاء خواص مکانیکی، ممانعت از نفوذ اکسیژن، بخار آب، پرتو فرابنفش و حرارت به داخل بسته بندی مواد غذایی و در عین حال زیست تخریب پذیر یا خوراکی بودن این مواد در صنعت بسته بندی مواد غذایی از جنبه های مورد توجه در مطالعات صنعتی آینده. از این رو مقاله حاضر به معرفی و بررسی آخرین یافته ها و کاربردها، روشهای سنتز نانوسلولز و ویژگیهای فیلمهای کامپوزیتی می پردازد.

کلیدواژه ها:

نانوسلولز ، فیلم بسته بندی کامپوزیت ، ایمنی مواد غذایی