بررسی رابطه بین سرسختی روانشناختی و هوش هیجانی با اختلالات روان تنی در دانشجویان دانشگاه بجنورد

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سرسختی روانشناختی و هوش هیجانی با اختلالات روان تنی در دانشجویان دانشگاه بجنورد انجام شد. این تحقیق با توجه به هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه بجنورد به تعداد ۴۸۹۵ نفر که در نیمسال دوم تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی به تعداد ۳۶۸ نفر تعیین گردید. جهت بررسی هوش هیجانی از پرسشنامه هوش هیجانی (پترایدز و فارنهام، ۲۰۰۲)، سرسختی روانشناختی از پرسشنامه سرسختی روانشناختی اهواز (کیامرثی، نجاریان و مهرابی زاده، ۱۳۷۷) و برای اختلالات روان تنی از پرسشنامه الکورت (۲۰۱۳)، استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. در سطح توصیفی از شاخص هایی مانند میانگین، واریانس، انحراف استاندارد و ... استفاده شد. در سطح استنباطی از نرم افزار SPSS و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی با اختلالات روان تنی و همچنین بین سرسختی روانشناختی با اختلالات روان تنی در دانشجویان رابطه منفی معنادار وجود داشت. سرسختی روانشناختی با ضریب رگرسیون -۰.۳۲ و هوش هیجانی با مقدار -۰.۳۳ قادر به پیش بینی اختلالات روان تنی بودند و هوش هیجانی و سرسختی روانشناختی مجموعا ۲۹ درصد از واریانس اختلالات روان تنی را پیش بینی می کردند.

کلیدواژه ها:

سرسختی روانشناختی ، هوش هیجانی ، اختلالات روان تنی