بررسی روانشناسی مثبت نگر بر تاب آوری، خودکارآمدی و اضطراب امتحان دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهرستان رامیان

تحقیق حاضر با هدف بررسی روانشناسی مثبت نگر بر تاب آوری، خودکارآمدی و اضطراب امتحان دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهرستان رامیان پرداخته شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان رامیان می باشد که روش نمونه گیری به صورت در دسترس است و حجم نمونه تعداد ۳۰ نفر می باشد. با توجه به طرح پژوهشی که شامل طرح نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل به همراه پیش آزمون و پس آزمون می باشد، نمونه ها به تعداد ۱۵ نفر برای گروه آزمایش و تعداد ۱۵ نفر برای گروه کنترل انجام شد. جهت سنجش متغیر روانشناسی مثبت نگر از پروتکل اجرای روانشناسی مثبت نگر توسط اسلامی (۱۳۹۶) شامل ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای می باشد که به صورت هر هفته دو جلسه می باشد. جهت سنجش متغیر تاب آوری از پرسشنامه استاندارد توسط محمدی (۱۳۸۴) و جهت سنجش متغیر خودکارآمدی از پرسشنامه استاندارد توسط شرر و مادوکس (۱۹۸۲) و جهت سنجش متغیر اضطراب امتحان از پرسشنامه استاندارد ابوالقاسمی و همکاران (۱۳۷۵) استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که تفاوت دو گروه آزمایش و کنترل را در تاب آوری و خودکارآمدی می باشد و مجذور آتا نشان داد که ۰.۵۱ درصد تفاوت دو گروه را تاب آوری و خودکارآمدی تبیین می کند. بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت روانشناسی مثبت نگر بر تاب آوری و خودکارآمدی تاثیر دارد، ولی بر اضطراب امتحان تاثیری ندارد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت نگر ، تاب آوری ، خودکارآمدی ، اضطراب امتحان