بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین اعتیاد به فضای مجازی و اهمال کاری تحصیلی در میان دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین اعتیاد به فضای مجازی و اهمال کاری تحصیلی در میان دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی مدرسه هاشمی رفسنجانی در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود که از میان آن ها ۸۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اعتیاد به فضای مجازی یانگ، ۱۹۹۸، پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم، ۱۹۸۴ و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان، ۱۹۹۹ بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS انجام شد. نتایج نشان داد که بین اعتیاد به فضای مجازی و اهمال کاری تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین، خودکارآمدی تحصیلی نقش واسطه ای معناداری در این رابطه ایفا می کند. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که افزایش خودکارآمدی تحصیلی می تواند اثر منفی اعتیاد به فضای مجازی بر اهمال کاری تحصیلی را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به فضای مجازی ، اهمال کاری تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانش آموزان دختر