تاثیر شکرگزاری بر تاب آوری و امید به زندگی در زوجین دارای اختلاف

پژوهش حاضر، با هدف تاثیر شکرگزاری بر تاب آوری و امید به زندگی در زوجین دارای اختلاف اجرا شد. این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز روانشناسی و مشاوره در شهر تهران که در سال ۱۴۰۱ مراجعه نمودند بود مراجعین در حدود ۸۰۰ نفر بودند که از میان آنها بر اساس جدول مورگان ۲۷۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری در این پژوهش تصادفی هدفمند بود. در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های شکرگزاری اسلامی، گودرزی تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و امید به زندگی اشنایدر استفاده شد. جهت تکمیل داده های بدست آمده از آزمون همبستگی رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین شکرگزاری با تاب آوری رابطه معنادار و مثبت وجود دارد همچنین بین شکرگزاری با امید به زندگی نیز رابطه معنادار و مثبت وجود دارد بنابراین نتایج حاکی از آن است که جهت بهبود اختلافات زوجین و افزایش تاب آوری و امید به زندگی زوجین باید میزان شکرگزاری را در آنها بالا برد.

کلیدواژه ها:

شکرگزاری تاب آوری ، امید به زندگی