طراحی آموزشی مبتنی بر شواهد: کلید بهبود اثربخشی یادگیری در عصر دیجیتال

طراحی آموزشی مبتنی بر شواهد رویکردی نظام مند برای توسعه، اجرا و ارزیابی مداخلات آموزشی است که بر پایه یافته های پژوهشی و شواهد تجربی استوار می باشد. این مقاله مروری با هدف تبیین نقش و جایگاه طراحی آموزشی مبتنی بر شواهد در بهبود نتایج یادگیری انجام شده است. روش تحقیق حاضر، مرور نظام مند ادبیات علمی شامل مقالات پژوهشی، کتب علمی و نشریات تخصصی منتشرشده در سال های اخیر بوده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که بکارگیری اصول طراحی آموزشی مبتنی بر شواهد از طریق همسوسازی اهداف یادگیری با فعالیت های آموزشی، استفاده از الگوهای منظم طراحی مانند ADDIE، و ارزیابی مستمر پیشرفت یادگیرندگان، تاثیر معناداری بر بهبود نتایج یادگیری دارد. همچنین، فرآیندهای طراحی تکرارشونده و مشارکت ذینفعان مختلف در فرآیند طراحی، از عناصر کلیدی اثربخشی این رویکرد محسوب می شوند. در حوزه های مختلف تحصیلی، به ویژه آموزش پزشکی، مرورهای نظام مند متعدد نشان داده اند که رویکردهای طراحی آموزشی مبتنی بر شواهد به طور قابل توجهی باعث افزایش یادگیری، ماندگاری دانش، و رضایت فراگیران می شوند. با گسترش فناوری های نوین آموزشی و ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی، طراحی آموزشی مبتنی بر شواهد ظرفیت بالایی برای تحول در نظام های آموزشی و بهبود اثربخشی آموزش دارد.

کلیدواژه ها:

طراحی آموزشی مبتنی بر شواهد ، بهبود یادگیری ، الگوی ADDIE ، ارزیابی آموزشی ، فناوری آموزشی