شبکه های اجتماعی و یادگیری مشارکتی فراگیران

پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل جامع ادبیات پژوهشی در زمینه کاربرد شبکه های اجتماعی در یادگیری مشارکتی انجام شده است. در سال های اخیر، گسترش فناوری های ارتباطی و شبکه های اجتماعی، تحولی عمیق در روش های آموزشی و یادگیری ایجاد کرده است. این مطالعه مروری با بهره گیری از روش فراتحلیل کیفی، به بررسی پژوهش های معتبر منتشر شده در پنج سال اخیر پرداخته و بر اساس مدل های نظری همچون سازنده گرایی اجتماعی ویگوتسکی، نقش شبکه های اجتماعی در فرآیند یادگیری مشارکتی را واکاوی کرده است. یافته های این مطالعه نشان می دهد که استفاده هدفمند از شبکه های اجتماعی موجب افزایش تعامل و درگیری یادگیرندگان، بهبود انگیزه تحصیلی، توسعه مهارت های اجتماعی و شناختی، و تسهیل هم ساخت دانش می شود. همچنین چالش های کاربرد این فناوری ها مانند حواس پرتی، مسائل حریم خصوصی و مشارکت نابرابر مورد بحث قرار گرفته است. این مطالعه راهکارهایی برای ادغام موثر شبکه های اجتماعی در فرآیند یادگیری مشارکتی ارائه می دهد و جهت گیری های آینده پژوهش در این حوزه را ترسیم می کند. نتایج این مطالعه می تواند راهنمای عملی برای مدرسان، طراحان آموزشی و سیاست گذاران در جهت بهره گیری بهینه از ظرفیت های شبکه های اجتماعی در تحقق اهداف یادگیری مشارکتی باشد.

کلیدواژه ها:

شبکه های اجتماعی ، یادگیری مشارکتی ، سازنده گرایی اجتماعی ، تعامل آموزشی ، فناوری آموزشی