اثر چهار هفته تمرین هوازی و عصاره پوست پسته بر بیان ژن گیرنده های شبه تول ۲ و ۴ عضله نعلی رت های ماده تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب

مقدمه: در راستای طراحی مداخلات محیطی تاثیرگذار بر چاقی، این پژوهش اثر چهار هفته تمرین هوازی و عصاره پوست پسته را بر بیان ژن TLR-۲ و TLR-۴ موش های ماده صحرایی چاق بررسی کرده است.

روش شناسی: ۳۰ سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار بصورت تصادفی در ۵ گروه کنترل، چاق شده، تمرین هوازی، عصاره PP و تمرین هوازی- عصاره PP قرار گرفتند. جهت القای چاقی گروه های هدف از ۰,۵ میلی لیتر به ازای هر ۱۰۰ گرم وزن بدن رژیم غذایی پرچرب به روش گاواژ به مدت ۴ هفته (۵ روز در هفته) استفاده گردید. پس از تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی، برنامه فعالیت هوازی شامل ۴ هفته دویدن ۲۰ دقیقه ای با شدت ۵۰% در هفته اول و ۶۵ % در هفته آخر اجرا شد. برنامه گروه عصاره نیز شامل ۴ هفته گاواژ کردن Mg ۶۰ به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ۵ نوبت بود. پس از حذف اثر حاد مداخلات و جداسازی بافت عضله نعلی، از تکنیک Real-time PCR جهت تعیین سطح بیان ژن گیرنده های التهابی TRL-۲ و TRL-۴ استفاده شد.

یافته ها: براساس نتایج تحلیل واریانس دو راهه، چهار هفته تمرین هوازی، دریافت عصاره پوست پسته و اثر تعاملی تمرین هوازی* عصاره سبب کاهش معنادار بیان گیرنده شبه تول ۲ و ۴ عضله نعلی رت ها نسبت به گروه کنترل چاق شد. با اینحال، از نظر آماری بین میزان اثرگذاری سه مداخله بر بیان TRL-۲ عضله نعلی تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰P>)؛ در حالیکه بیشترین کاهش معنادار بیان TRL-۴ در هنگام انجام تمرین هوازی یا تلفیق آن با عصاره پوست پسته مشاهده گردید.

بحث: این نتایج بیانگر میزان کاهش بیان ژن گیرنده های اختصاصی شاخص های التهابی موش های چاق پس از چهار هفته فعالیت مجزای هوازی و مصرف عصاره پوست پسته است. علی رغم این نتایج، در مورد چگونگی تلفیق این مداخلات اثربخش نیازمند مطالعات بیشتری هستیم.

کلیدواژه ها:

چاقی (MeSH) ، عصاره پوست پسته (MeSH) ، فعالیت هوازی (MeSH) ، گیرنده های شبه تول (MeSH) ، عضله نعلی (MeSH)