نقش میانجی پریشانی روانی در رابطه تاب آوری با هویت ورزشی و نگرانی سلامتی دانشجویان ورزشکار اصفهان

این پژوهش با هدف نقش میانجی پریشانی روانی در رابطه تاب آوری با هویت ورزشی و نگرانی سلامتی دانشجویان ورزشکار اصفهان انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر رویکرد جمع آوری داده ها، کمی و از نظر روش جمع آوری، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان ورزشکار شهر اصفهان به تعداد ۶۵۰۰ نفر بودند که با مراجعه به فدراسیون ورزش بدنسازی استان اصفهان اخذ گردید. حجم نمونه با استفاده از فورمول کوکراین براساس تعداد جامعه آماری ۳۶۲ نفر تعیین گردید.جهت انتخاب نمونه با توجه به در دست داشتن لیست افراد مراجعه کننده به فدراسیون ورزش روش نمونه گیری در دسترس استفاده گردید. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های تاب آوری کانر- دیویدسون (CD-RISC)، هویت ورزشی برور (AIMS)، نگرانی های سلامت (HCQ) و پرسشنامه پریشانی روانی کسلر و همکاران انجام شد. . پس از جمع آوری پرسشنامه ها، داده های حاصل از آن با استفاده از نرم افزارهای SPSS و pls تجزیه و تحلیل شدند و نتایج نشان داد مقدار t در رابطه بین تاب آوری و پریشانی روانی(۹۵۶/۴)، پریشانی روانی و هویت ورزشی(۹۸۴/۵)، پریشانی روانی و نگرانی سلامتی(۶۶۵/۶)، تاب آوری و هویت ورزشی(۰۴۳/۵) و تاب آوری با نگرانی سلامتی(۰۵۳/۸) است و از حداقل مقدار معناداری یعنی ۹۶/۱ بیشتر است در نتیجه بین نقش میانجی پریشانی روانی در رابطه تاب آوری با هویت ورزشی و نگرانی سلامتی دانشجویان ورزشکار اصفهان رابطه معناداری وجود دارد.از این رو بین تاب آوری و هویت ورزشی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، با افزایش متغیر تاب آوری، شاخص هویت ورزشی نیز به طور معناداری افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

پریشانی روانی ، تاب آوری ، هویت ورزشی ، نگرانی سلامتی ، دانشجو ، ورزشکار.