مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر روان نمایشگری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش خشم و نشخوار خشم دانش آموزان دختر طلاق مقطع متوسطه دوم شهرستان گنبدکاووس

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر روان نمایشگری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش خشم و نشخوار خشم در میان دانش آموزان دختر طلاق مقطع متوسطه دوم شهرستان گنبد بود. روش تحقیق، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر طلاق مقطع متوسطه دوم در سال تحصیلی ۱۳۹۶–۱۳۹۷ بود که از میان آن ها ۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل گمارده شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه خشم اسپیلبرگر (STAXI-۲) و پرسشنامه نشخوار خشم سوکودولوسکی بود. گروه آزمایش اول طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش روان نمایشگری گروهی و گروه آزمایش دوم طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) تحلیل شد. نتایج نشان داد هر دو روش مداخله ای بر کاهش خشم و نشخوار خشم موثر بودند، اما درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت به روان نمایشگری اثربخشی بیشتری نشان داد. این یافته ها بیانگر آن است که مداخلات گروهی مبتنی بر ACT می تواند رویکردی کارآمد در ارتقای سلامت روانی و کاهش هیجانات منفی نوجوانان طلاق باشد.

کلیدواژه ها:

روان نمایشگری ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، خشم ، نشخوار خشم ، دانش آموزان طلاق.