تاثیر موسیقی درمانی در امید به زندگی سالمندان

پژوهش حاضر با هدف تاثیر موسیقی درمانی در امید به زندگی سالمندان صورت گرفت. روش تحقیق نیمه تجربی و از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه سالمندان شهر اردبیل در سال ۱۴۰۳ بود که در خانه سالمندان یا مراکز بهزیستی نگهداری می شدند. نمونه پژوهش به طور در دسترس از میان این افراد انتخاب شد که با روش نمونه گیری هدفمند ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و جلسات موسیقی درمانی استفاده شد. برای تحلیل داده های آماری از روش تحلیل کواریانس چند متغیره و تحلیل اندازه ای مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. طبق نتایج، امید به زندگی سالمندان تفاوت بین گروه کنترل و آزمایش در سطح آلفای ۰.۰۱ معنادار است. میزان امید به زندگی سالمندانی که برنامه درمانی موسیقی درمانی را دریافت کردند، بیشتر از افرادی است که این آموزش را دریافت نکردند و ابعاد امید به زندگی سالمندان (تفکر عاملی و تفکر راهبردی) پس از بکارگیری موسیقی درمانی بهبود یافته است و همچنین امید به زندگی سالمندان تفکر عاملی و تفکر راهبردی که درمان موسیقی درمانی را دریافت کردند، بیشتر از سالمندانی است که این درمان را دریافت نکردند.

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، امید به زندگی سالمندان ، تفکر عاملی و تفکر راهبردی