اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر حساسیت اضطرابی و اعتیاد به اینترنت نوجوانان مبتلا به دیابت استان تهران

دیابت در نوجوانان نه تنها یک چالش جسمانی، بلکه عاملی موثر بر سلامت روان آن هاست. حساسیت اضطرابی و اعتیاد به اینترنت از جمله مشکلات رایج در این گروه هستند که می توانند کیفیت زندگی و مدیریت بیماری را تحت تاثیر قرار دهند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر حساسیت اضطرابی و اعتیاد به اینترنت نوجوانان مبتلا به دیابت استان تهران انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح آن به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان مبتلا به دیابت شهر تهران در سال ۱۴۰۳ بود که از این بین ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) جای دهی شدند. ابزار گردآوری شامل مقیاس حساسیت اضطرابی (ASS) و اعتیاد به اینترنت (IAT) بود. گروه مداخله ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان شناختی-رفتاری را دریافت کردند ولی گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره توسط نرم افزار SPSS-۲۷ تحلیل شدند. یافته های به دست آمده نشان داد درمان شناختی-رفتاری به طور معناداری باعث کاهش حساسیت اضطرابی و اعتیاد به اینترنت نوجوانان مبتلا به دیابت شده است (۰۰۱/۰>P). نتایج این مطالعه نشان دهنده اثربخشی مثبت درمان شناختی-رفتاری در بهبود سلامت روانی نوجوانان مبتلا به دیابت است. این یافته ها می توانند به عنوان مبنایی برای طراحی برنامه های مداخله ای موثر جهت کاهش اضطراب و رفتارهای اعتیادگونه در این گروه مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-رفتاری ، اعتیاد به اینترنت ، حساسیت اضطرابی ، نوجوانان ، دیابت