مقایسه الگوهای اختلالات شخصیت و نشانگان بالینی در مبتلاشدگان به کرونا و افراد مبتلا نشده

هدف از پژوهش حاضر تدوین الگوی بالینی شخصیتی مبتلاشدگان به کرونا و مقایسه آن با افراد مبتلا نشده بود. طرح تحقیق، توصیفی از نوع علی– مقایسه ای بود. نمونه پژوهش شامل ۲۱۴ نفر (۱۶۴ زن و ۵۰ مرد) از افراد مراجعه کننده به بیمارستان دکتر شریعتی تهران در سه ماهه اول سال ۱۴۰۰ بودند که ۱۱۳ نفر (۸۶ زن و ۲۷ مرد) از آنان مبتلا به کرونا بوده و ۱۰۱ نفر (۷۸ زن و ۲۴ مرد) دیگر به کرونا مبتلا نشده بودند و به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه بالینی چند محوری میلون-۳ (MCMI-III) (Millon, ۱۹۹۷) بود. داده ها با آزمون های خی دو (کای اسکوئر)، فیشر و ضریب همبستگی فای تجزیه و تحلیل شد.. نتایج تحلیل ها نشان داد از بین ۱۴ اختلال شخصیتی تنها سه اختلال شخصیت اجتنابی (۱۴۵/۰ phi=)، شخصیت افسرده (۱۴۳/۰phi=) و شخصیت وابسته (۱۴۴/۰phi=) در گروه مبتلاشدگان به بیماری کرونا و مبتلا نشدگان به کرونا معنادار شد (۰۵/۰p<). از بین ۱۰ اختلال بالینی نیز فقط اختلال پس از سانحه، تفاوت معناداری در دو گروه موردنظر به دست آمد (۰۵/۰p< ،۱۴۲/۰phi=). بنابراین نتیجه می شود که بیماری کرونا به علت شرایط سخت بیماری و ناتوانی جسمی و ایزوله شدن بیمار برای مدتی طولانی، با تشدید حالات هیجانی منفی همراه هست. در این پژوهش نتایجی مبنی بر تاثیر بیماری کرونا در ایجاد اختلالات شدید بالینی به دست نیامد.

کلیدواژه ها:

اختلالات شخصیتی ، بیماری کرونا ، پرسشنامه بالینی چند محوری میلون-۳ ، نشانگان بالینی