تاثیر تدریس بر اساس الگوی چرخه یادگیری (۷E) بر روحیه علمی و خودکارآمدی اجتماعی دانشجویان علوم تربیتی دانشگاه های فرات میانه (در درس روش تحقیق)

پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر تدریس بر اساس الگوی چرخه یادگیری ۷E بر روحیه علمی و خودکارآمدی اجتماعی دانشجویان سال سوم در درس روش تحقیق انجام شد. در این پژوهش از روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری، کلیه دانشجویان دختر سال سوم علوم تربیتی دانشگاه های فرات میانه کشور عراق بود. بعد از انتخاب یک دانشگاه از میان دانشگاه های فرات میانه با روش خوشه ای - تصادفی از بین کلاس های علوم تربیتی سال سوم آن دانشگاه دو کلاس ۳۰ نفره انتخاب و به صورت تصادفی به عنوان گروه های آزمایش و کنترل گمارش شدند که گروه آزمایش با روش ۷E، آموزش داده شد و گروه کنترل با روش رایج در دانشگاه (توضیحی) تدریس شد. هر دو کلاس در ابتدا و انتهای ترم تحصیلی به پرسش نامه های روحیه علمی و خودکارآمدی اجتماعی پس از ترجمه و انطباق یابی، پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با کمک آمار توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس، تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین دو گروه کنترل و آزمایش در پس آزمون ها ، با کنترل پیش آزمون ها، ازلحاظ متغیرهای روحیه علمی و خودکارآمدی اجتماعی، تفاوت معناداری وجود دارد و مشخص گردید کاربست روش ۷E باعث افزایش روحیه علمی و خودکارآمدی اجتماعی دانشجویان گروه آزمایش شده است. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که کاربست روش ۷E بر روی روحیه علمی و خودکارآمدی اجتماعی دانشجویان سال سوم علوم تربیتی تاثیر مثبت و معناداری داشته است.

کلیدواژه ها:

چرخه یادگیری ۷E ، خودکارآمدی اجتماعی ، درس روش تحقیق ، روحیه علمی