سنجش امنیت زنان در بافت فرسوده با تاکید بر رویکرد (CPTED)؛ موردپژوهی: محله سیاه پوشان دزفول

افزایش امنیت محیط شهری در راستای بهبود کاربری فضای شهر مهم ترین رویکردی است که جامعه های مدرن در زمینه فرهنگی، علوم اجتماعی، مدیریتی، اقتصادی و طراحی محیط بدان توجه دارند. لذا برای افزایش آن بایستی معیارها و استانداردهای مختلفی در طراحی فضاهای شهر در نظر گرفت. رویکردCPTED^۱ از جمله رویکردهایی است که بر کاهش جرم از طریق طراحی محیط تاکید دارد. محله سیاه پوشان واقع در شهر دزفول به عنوان یکی از قدیمی ترین محلات در شهر دزفول است و عدم توجه به کیفیت های محیطی موجب شده است که امنیت ساکنان بویژه زنان با مخاطره همراه گردد. بنابراین، هدف اصلی این تحقیق دستیابی به الگوهای خاص افزایش امنیت زنان در فضای شهر، حضور فعال تر آنان در سطح شهر، و ایجاد حس تعلق خاطر نسبت به محله است. فرضیه این پژوهش این است که به نظر می رسد تفاوت قابل توجهی در اولویت بندی عوامل موثر بر امنیت شهری زنان وجود دارد. در این پژوهش سعی شده است با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی و استفاده از داده های اسنادی، مرور متون، برداشت های میدانی و توزیع پرسش نامه سطح امنیت محله، همچنین استفاده از نرم افزارهایSPSS ۲۲, Google Earth و GIS۱۰.۸ تجزیه و تحلیل شود. نتایج آزمون رگرسیون چندگانه حاکی از آن است که شاخص «دسترسی» با بتای ۲۸۷/۰ بیشترین اثرگذاری را بر امنیت ادراک شده زنان در محله سیاه پوشان دارد. دیگر شاخص های پژوهش، به ترتیب «قلمروگرایی»، «نظارت طبیعی»، «حفاظت از فعالیت» و «مدیریت و نگهداری» با بتای ۲۸۵/۰، ۲۵۳/۰، ۲۳۸/۰ و ۲۲۱/۰ متغیرهای اثرگذار بر متغیر وابسته پژوهش ارزیابی شده اند.

کلیدواژه ها:

امنیت محیطی ، بافت فرسوده ، دزفول ، رویکرد CPTED ، محله سیاه پوشان