بررسی نقش فرزندپروری مثبت در کاهش مشکلات هیجانی و افزایش انگیزه تحصیلی

فرزندپروری مثبت به عنوان یک رویکرد تربیتی مبتنی بر حمایت، تشویق و تقویت مهارت های اجتماعی و هیجانی کودکان، نقش محوری در کاهش مشکلات هیجانی و ارتقای انگیزه تحصیلی آن ها ایفا می کند. پژوهش های متعددی نشان داده اند که سبک های فرزندپروری حمایتگر و عاطفی می توانند خطر بروز اضطراب، افسردگی و مشکلات رفتاری را کاهش دهند و همزمان حس خودکارآمدی، علاقه به یادگیری و مشارکت فعال در محیط تحصیلی را افزایش دهند. این رویکرد نه تنها رفتارهای منفی و مقاومت در برابر یادگیری را کاهش می دهد، بلکه از طریق ایجاد روابط مستحکم والد-فرزند و افزایش مهارت های تنظیم هیجانی، زمینه های رشد انگیزه درونی و علاقه مندی به موفقیت تحصیلی را فراهم می آورد. مطالعات مرور شده در این مقاله نشان می دهند که فرزندپروری مثبت اثرات روانشناختی و آموزشی قابل توجهی دارد و می تواند به عنوان یک راهبرد پیشگیرانه و تقویتی در سیاست ها و برنامه های تربیتی و آموزشی مورد بهره برداری قرار گیرد. این مقاله ضمن جمع بندی یافته های موجود، به بررسی مکانیزم های روانشناختی و رفتاری اثر فرزندپروری مثبت بر عملکرد تحصیلی و سلامت هیجانی کودکان می پردازد و اهمیت توسعه آموزش های والدگری مبتنی بر شواهد را برجسته می سازد.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری مثبت ، مشکلات هیجانی ، انگیزه تحصیلی ، تنظیم هیجانی ، خودکارآمدی