تاثیر مایه زنی باکتری های ریزوسفری محرک رشد گیاه بر جذب فسفر و عملکرد کمی و کیفی نیشکر بازرویی

پیشینه پژوهش و هدف: باکتری های ریزوسفری محرک رشد گیاه (PGPR) با راهکارهای مختلف در بهبود تغذیه و عملکرد گیاهان موثرند. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر مایه زنی PGPR بر جذب فسفر و عملکرد کمی و کیفی دو واریته نیشکر (CP۷۳-۲۱ و CP۶۹-۱۰۶۲) در سن بازرویی دوم بود. روش ها: این پژوهش به صورت دو آزمایش جداگانه در دو مزرعه بازرویی دوم نیشکر در کشت و صنعت دعبل خزاعی خوزستان انجام شد. هر یک از آزمایش ها در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار شاهد (C)، مایه زنی باکتری Enterobacter cloacae R۳۳و(B۳۳) و مایه زنی کنسرسیوم باکتریایی (سه سویه Enterobacter cloacae R۳۳،وStaphylococcus hominis ۹E و .Brevundimonas sp) (Bmix) و در سه تکرار انجام شد. تیمارهای باکتری محرک رشد گیاه به روش اسپری کردن به خاک اعمال شدند. سه ماه پس از کاربرد تیمارها، کربن زیست توده میکروبی، فسفر فراهم خاک، غلظت فسفر شاخساره و وزن خشک شاخساره گیاه اندازه‎گیری شد. همچنین در پایان دوره رشد گیاه، عملکرد کمی و کیفی گیاه اندازه گیری شد. نتایج: در هر دو مزرعه مورد بررسی، کاربرد تیمارهای PGPR سبب افزایش کربن زیست توده میکروبی خاک (۴۳/۵-۲۰/۳ درصد)، فسفر فراهم خاک (۵۲/۵-۲۴/۷ درصد) و مقدار (جذب) فسفر (۳۶/۳-۱۴/۱ درصد) در شاخساره نیشکر شد. نتایج نشان داد تیمار B۳۳ در بهبود فراهمی فسفر خاک، افزایش جذب فسفر در شاخساره و افزایش عملکرد کمی و کیفی نیشکر موثرتر از تیمار Bmix بود. در تیمار B۳۳ عملکرد نیشکر بازرویی دوم واریته های CP۷۳-۲۱ و CP۶۹-۱۰۶۲ به ترتیب ۹/۳ و ۱۰/۵ درصد و عملکرد شکر به ترتیب ۱۲/۳ و ۱۲/۶ درصد، بیشتر از تیمار شاهد بود. نتایج همچنین نشان داد عملکرد کمی و کیفی نیشکر و مقدار فسفر در شاخساره در تیمارهای مختلف در واریته CP۶۹-۱۰۶۲ بیشتر از واریته CP۷۳-۲۱ بود. نتیجه گیری کلی: به طورکلی، نتایج این پژوهش نشان داد مایه زنی باکتری Enterobacter cloacae R۳۳ می تواند به عنوان یکی از راهکارهای موثر در بهبود تغذیه فسفر و عملکرد نیشکر در مزارع بازرویی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Phosphorus solubilizing bacteria ، Phosphorus availability ، Microbial activity ، Sugar Yield ، Sugarcane. ، باکتری های حل کننده فسفر ، فراهمی فسفر ، فعالیت میکروبی ، عملکرد شکر ، نیشکر.