مروری جامع بر راهبردهای به نژادی ژنتیکی برای افزایش تحمل خشکی در محصولات زراعی عمده در شرایط تغییر اقلیم

تغییرات اقلیمی جهانی، پایداری تولید محصولات زراعی را به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک با چالش جدی مواجه کرده است. خشکی یکی از مهم ترین تنش های غیرزیستی است که رشد، عملکرد و پایداری گیاهان را به شدت کاهش می دهد. در دهه های اخیر، راهبردهای متنوعی در زمینه اصلاح و به نژادی گیاهان برای بهبود تحمل خشکی به کار گرفته شده است. این مقاله مروری به بررسی جامع روش های سنتی و نوین اصلاح نباتات در سطح جهانی می پردازد، از جمله استفاده از منابع ژنتیکی بومی، انتخاب به کمک نشانگر (MAS)، اصلاح ژنومی، ویرایش ژن با سیستم CRISPR/Cas، و تلفیق فناوری های امیکس (ژنومیکس، ترنسکریپتومیکس و پروتئومیکس). همچنین، نقش مدل سازی اقلیمی، هوش مصنوعی و داده کاوی در پیش بینی پاسخ ژنتیکی گیاهان به خشکی مورد بحث قرار گرفته است. هدف این پژوهش، تبیین روندهای جهانی در به نژادی گیاهان مقاوم به خشکی و شناسایی چالش ها و چشم اندازهای آینده در راستای دستیابی به کشاورزی پایدار در عصر تغییر اقلیم است.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه:تغییرات اقلیمی ، تنش غیرزیستی ، تنش خشکی ، اصلاح نباتات