واکاوی تاثیر الگوهای نوین یادگیری تلفیقی بر تحول پارادایم های آموزشی و پرورش سرمایه شناختی دانش آموزان در بستر علوم تربیتی

یادگیری تلفیقی به عنوان یکی از الگوهای نوین آموزشی، ترکیبی از رویکردهای حضوری و دیجیتال است که توانسته جایگاه ویژه ای در مباحث علوم تربیتی و تحول نظام های آموزشی پیدا کند. در شرایطی که نظام های آموزشی معاصر با چالش هایی همچون عدم تناسب میان روش های سنتی آموزش و نیازهای شناختی دانش آموزان در عصر دیجیتال مواجه اند، بررسی اثرات یادگیری تلفیقی ضرورتی دوچندان یافته است. پژوهش حاضر با هدف واکاوی تاثیر الگوهای نوین یادگیری تلفیقی بر تحول پارادایم های آموزشی و پرورش سرمایه شناختی دانش آموزان طراحی شده است. سرمایه شناختی به عنوان یکی از مولفه های کلیدی توسعه فردی و اجتماعی، شامل توانایی های پردازش اطلاعات، حل مسئله، تفکر انتقادی و خلاقیت است که نقش اساسی در رشد علمی و فرهنگی دانش آموزان ایفا می کند. یافته های نظری و مطالعات پیشین نشان می دهد که یادگیری تلفیقی از یک سو با ایجاد محیط های یادگیری منعطف، تعاملی و شخصی سازی شده، ظرفیت تحول در الگوهای آموزشی سنتی را دارد و از سوی دیگر، با تقویت فرآیندهای یادگیری عمیق، به توسعه سرمایه شناختی دانش آموزان کمک می کند. افزون بر این، الگوهای تلفیقی می توانند به بازتعریف نقش معلم از انتقال دهنده دانش به تسهیل گر یادگیری و همچنین به ارتقای عدالت آموزشی از طریق دسترسی برابر به منابع آموزشی بینجامند. بدین ترتیب، واکاوی این رویکرد نوین می تواند راهگشای سیاست گذاری های آموزشی در راستای تحول پارادایمیک و پرورش نسل توانمند برای مواجهه با پیچیدگی های آینده باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری تلفیقی ، علوم تربیتی ، سرمایه شناختی ، تحول پارادایم های آموزشی ، یادگیری عمیق