کشاورزی شهری و نقش آفرینی آن در تاب آوری محیط زیست

شهرها، تنها با ۳-۲ درصد از کل زمین، بیش از ۷۵ درصد انرژی جهان را مصرف می کنند و ۸۰ درصد از دی اکسیدکربن را تولید می کنند. تا سال ۲۰۵۰، جمعیت جهان به ۷/۹ میلیارد نفر افزایش یافته و بیش از ۷/۷ میلیارد نفر در شهرها ساکن می شوند. این تغییرات جمعیتی چالش های اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی را به همراه دارد. برای تاب آوری شهر، نیاز به راهبردها و سیاست هایی است که توازن بین توسعه اقتصادی، حفاظت محیط زیست و اجتماعی را برقرار کنند. کشاورزی شهری نیز به عنوان ابزاری موثر در افزایش تاب آوری شهری مورد توجه قرار می گیرد. در این پژوهش با استفاده از دو مدل Skar و همکاران (۲۰۲۰) و Hancock (۱۹۹۳)، هر یک از عوامل تاثیرگذار بر تاب‎آوری محیط زیست شهر تهران به وسیله کشاورزی شهری تبیین شد. بررسی‎ها نشان داد کشاورزی شهری نقش حیاتی در تاب آوری و بهبود محیط زیست تهران دارد. کشاورزی شهری از طریق: کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای، مدیریت پسماند، افزایش تنوع زیستی، افزایش مهارت های اجتماعی و اقتصادی افراد، کاهش استفاده از مواد شیمیایی و تقویت سلامت خاک و آب، در تاب آوری شهری نقش آفرینی می کند. کشاورزی شهری با ایجاد فضاهای کشاورزی درون شهر، ایجاد فرصت های آموزشی و اشتغال زایی برای افراد را فراهم می کند و در کنار آن، باعث کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای از طریق حمل ونقل مواد غذایی می شود. همچنین، با جمع آوری و بازیافت مواد آلی، مدیریت پسماند را بهبود می بخشد و با ایجاد فضاهای سبز و بوم نظام های متنوع، تنوع زیستی را افزایش می دهد. این روند نه تنها از لحاظ اقتصادی و اجتماعی مفید است، بلکه تاثیرات مثبت آن بر محیط زیست نیز چشمگیر است.

کلیدواژه ها:

کشاورزی ، غذای سالم ، توسعه پایدار ، مدیریت پسماند ، گازهای گلخانه ای