کاربست الگوی سیستمی سیاست گذاری ترافیک شهری با محوریت حفاظت از محیط زیست در شهر تهران

یکی از بزرگترین و مهمترین معضلات موجود در کلان شهرهای جهان، مساله حمل و نقل شهری، ترافیک و آلودگی های محیط زیستی است. اهمیت این موضوع به نحوی است که گذشته از حوزه های اقتصاد، بهداشت و درمان و سلامت، حوزه های دیگری همچون تخریب محیط زیست را به نحوی فراگیر تحت الشعاع خود قرار داده است. به همین سبب، بسیاری از مسئولان و سیاست گذاران کلان در کشورهای مختلف جهان به ارایه الگوها و اتخاذ سیاست گذاری های مختلفی جهت حل و فصل این موضوع اقدام نموده اند. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، طراحی الگوی سیستمی سیاست گذاری ترافیک شهری با محوریت حفاظت از محیط زیست در شهر تهران است. تحقیق حاضر به لحاظ هدف، کاربردی، به لحاظ روش گردآوری داده ها، اکتشافی و به لحاظ ماهیت داده ها، کیفی و کمی (آمیخته) است. روش گردآوری داده ها و تحلیل در بخش کیفی، از نوع مصاحبه و جهت تحلیل از روش تحلیل تم(مضمون)، استفاده گردید و در بخش کمی، پرسشنامه و مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS) است. جامعه پژوهش حاضر را کارشناسان و صاحب نظران مرتبط با مبحث تحقیق در حوزه سیاست گذاری، مطالعات شهری، محیط زیست و بهداشت و همچنین اساتید دانشگاه، تشکیل دادند. در این تحقیق و در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی، از نظرات ۱۶ نفرخبره استفاده شد. همچنین، در بخش آماری تحقیق و بر اساس روش نمونه گیری در دسترس و فرمول کوکران، از نظرات ۲۲۵ نفر از کارشناسان مرتبط با مبحث تحقیق، استفاده گردید. براساس یافته های پژوهش، ۳۲ مفهوم در قالب ۸ مقوله شناسایی و در قالب سه دسته عوامل ورودی، فرآیندها و خروجی دسته بندی شدند. در الگوی سیستمی مذکور، عوامل ورودی شامل سیاست گذاری فرهنگی و سیاستگذاری هدفمند؛ فرآیندها شامل سیاستگذاری دانش بنیان، سیاستگذاری بازدارنده، سیاست گذاری تعاملی، سیاست گذاری راهبردی و سیاست گذاری قانونی و نهایتا خروجی این مدل سیستمی سیاست گذاری رفاهی می باشد.

کلیدواژه ها:

ترافیک شهری ، تهران ، سیاست گذاری ، محیط زیست ، مدل سیستمی