پیش روی دولت رفاه شرکتی در ایران (۱۳۷۶-۱۴۰۰)

مطالعه چندوچون رفاه شرکتی، نه تنها ماهیت رابطه ی دولت با شرکت ها را تبیین بلکه امکان فهم بهتر تحولات سمت رفاه اجتماعی را نیز میسر و تصویر کامل تری از دولت رفاه در دو بعد اجتماعی و شرکتی فراهم می کند. در این تحقیق، از طریق مطالعه ی موردی یکی از کمیسیون های ذیل هیات وزیران و سیر تحول آن در فاصله ی زمانی سال های ۱۳۷۶ تا ۱۴۰۰، تلاش شده تصویری از ابعاد، اشکال، و سیر تحول رفاه شرکتی در ایران ارایه شود. روش مورد استفاده تحلیل اسنادی و تحلیل مضمون بوده است. نتایج حاکی از آن است که اعطای وام به شرکت ها، و تقسیط و امهال بدهی آن ها سه شکل غالب رفاه شرکتی هستند که طی شش دولت مختلف نه تنها تداوم و پایداری داشته و سخاوتمندانه بوده اند بلکه بسط و گسترش نیز یافته اند. علاوه بر آن، شاهد نوعی جهش نهادی در این زمینه هم هستیم به گونه ای که از کمیسیونی ذیل هیات وزیران در دولت هفتم در نهایت به یک نهاد قانونی با کارگروه های استانی در دولت دوازدهم می رسیم. همچنین، در تمامی سال های مورد بررسی، رفاه شرکتی فاقد یک جهت گیری صنعتی بوده و کمک ها عمدتا بدون آزمون استطاعت و نیز بدون پیش شرط و بعضا به طور فله ای به شرکت ها اعطا شده اند و هیچ مکانیزمی برای ارزیابی اثربخشی کمک ها نیز پیش بینی نشده است.

کلیدواژه ها:

رفاه شرکتی ، دولت رفاه شرکتی ، رفاه اجتماعی ، دولت رفاه ، کمک های دولتی