پیش بینی اثرات سیاست های مالی بر انتشار گازهای گلخانه ای (CO۲) در ایران: رهیافت الگوی خودرگرسیون برداری بیزی (BVAR)

هدف اصلی این پژوهش، پیش بینی اثرات سیاست های مالی بر انتشار گازهای گلخانه ای (CO۲) در ایران طی دوره زمانی ۱۳۷۰ تا ۱۴۰۰ است. د این راستا، از روش میانگین گیری بیزی (BMA) و الگوی خود رگرسیون برداری بیزی (BVAR) بهره گرفته شد. نتایج نشان می دهد که با استفاده از روش مذکور، از بین ۱۴ متغیر سیاست های مالی، پنج مدل اول با بیشترین احتمال وقوع پسین استخراج شد. بهترین نتایج به مدل هایی تعلق داشت که شامل متغیرهای تملک دارایی های مالی، درآمد نفت، مالیات اشخاص حقوقی، مالیات بر ثروت، پرداخت­های جاری و سایر درآمدها بودند. در ادامه، به کمک روش BVAR تاثیر این متغیرها بر انتشار گازهای گلخانه ای در ۱۰ دوره بررسی شد. نتایج تابع واکنش آنی نشان داد که شوک های تملک دارایی های مالی، درآمد نفت، مالیات بر ثروت، پرداخت­های جاری و سایر درآمدها، اثرات مثبتی بر انتشار داشته اند که بیشترین اثر مربوط شوک تملک دارایی های مالی است. در مقابل، تنها شوک مالیات اشخاص حقوقی، اثر منفی را نشان داد. همچنین، تجزیه واریانس خطای پیش بینی انتشار'گازهای گلخانه ای نشان داد که متغیرهای درآمد نفت و مالیات بر ثروت بیشترین نقش را در توضیح خطای پیش بینی دارند و در دوره های میانی سهم این متغیرها افزایش می یابند.

کلیدواژه ها:

Fiscal Policies ، Greenhouse Emissions (CO۲) ، Bayesian Model Averaging (BMA) ، Bayesian Vector Auto regression (BVAR) Approach ، سیاست های مالی ، انتشارگازهای گلخانه ای (CO۲) ، روش میانگین گیری بیزی (BMA) ، رهیافت الگوی خودرگرسیون برداری بیزی (BVAR)