ارزیابی برخی از شاخص‎های فیزیولوژیکی موثر بر رشد گیاه گندم (Triticum aestivum)تحت تاثیر محلول‎پاشی تنظیم‎کننده‎های رشد در شرایط تنش شوری و آبی

به منظور بررسی اثر محلول پاشی تنظیم‎کننده های رشد جیبرلیک اسید، سالیسیلیک اسید و سیتوکینین بر خصوصیات فیزیولوژیک گیاه گندم، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده با سه تکرار در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در دو مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی و علوم دامی شهرستان گلپایگان به‎عنوان محیط غیر شور (هدایت الکتریکی آب آبیاری برابر با ۱/۵ دسی زیمنس بر متر) و مزارع دشت شمال شهرستان گلپایگان به‎عنوان محیط شور (هدایت الکتریکی آب آبیاری برابر با ۱۰ دسی زیمنس بر متر) اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تنش آبی در دو سطح آبیاری بر اساس ۹۰ و ۱۲۰ میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A در کرت های اصلی و محلول پاشی تنظیم کننده های رشد سالیسیلیک اسید، جیبرلیک اسید و سیتوکینین با غلظت ۱۰۰ پی پی ام و تیمار شاهد (محلول‎پاشی با آب معمولی) در کرت های فرعی قرار گرفتند. محیط غیرشور و سطح آبیاری ۹۰ میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A نسبت به محیط شور و سطح آبیاری ۱۲۰ میلی متر تبخیر، باعث افزایش ۳۶ درصدی شاخص سطح برگ، ۳۸ درصدی ماده خشک کل، سرعت اسیمیلاسیون خالص، سرعت رشد نسبی، سرعت رشد محصول، کلروفیل  aو b شد. اثر متقابل محیط × تنظیم‎کننده‎های رشد بر کلروفیل a و b به‎ترتیب باعث افزایش ۶۴ و ۶۸ درصدی و اثر متقابل سطوح آبیاری × تنظیم‎کننده‎های رشد بر کلروفیل a و b به‎ترتیب باعث افزایش ۶۸ و ۷۰ درصدی میزان کلروفیل شد.

کلیدواژه ها:

تشتک کلاس A ، شاخص سطح برگ ، عملکرد دانه ، ماده خشک کل