برآورد پتانسیل نظری انرژی زیست توده سلولزی در ایران و تاثیر استفاده از آن بر رفاه اجتماعی

تولید انرژی از بقایای کشاورزی یک حوزه مهم تحقیقاتی با پتانسیل قابل توجهی برای تولید انرژی پایدار است. در ایران، استفاده از بقایای کشاورزی برای تولید انرژی، به دلیل ویژگی های جغرافیایی مطلوب، پتانسیل مقابله با ناامنی انرژی، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و ایجاد فرصت های اقتصادی برای جوامع روستایی را دارد؛ بنابراین، هدف این مطالعه برآورد پتانسیل نظری انرژی زیست توده سلولزی در ایران و تاثیر استفاده از آن بر رفاه اجتماعی، با تمرکز ویژه بر استفاده از یک مدل تعادل جزئی با به حداکثر رساندن مجموع مازاد مصرف کنندگان و تولیدکنندگان، مشروط به محدودیت های در دسترس بودن منابع برای تحلیل پیامدهای اقتصادی است. این مطالعه نشان می دهد که ایران به طور بالقوه می تواند حدود ۸/۴۵۷۷۸ هزارتن بقایای گیاهی در سال تولید کند. همچنین این تحقیق نشان می دهد که کل پتانسیل انرژی زیست توده از بقایای موجود در ایران می تواند معادل ۲/۱۹۷۹۰۸ مگاژول باشد. انتظار می رود کاه گندم و کاه برنج حدود ۶۵ درصد از پتانسیل انرژی زیست توده را تشکیل دهند. همچنین مدل تعادل جزئی شبیه سازی شده نشان داد که افزایش قیمت کاه گندم و برنج به ترتیب تا ۵۰ درصد و ۷۵ درصد منجر به حداکثر رفاه اجتماعی در ایران می شود؛ بنابراین با توجه به نتایج، قیمت گذاری مناسب زیستتوده و ایجاد انگیزه برای جمع آوری پسماند محصولات کشاورزی و افزایش آگاهی خانوارها در مورد مزایای اقتصادی زیست توده می تواند به عنوان سیاست های افزایش رفاه اجتماعی انتخاب و دنبال شود. همچنین برای بهره برداری کامل از پتانسیل انرژی زیستتوده در ایران انتظار می رود که در فناوری های استحصال انرژی زیست توده سرمایه گذاری شود.

کلیدواژه ها:

بقایای کشاورزی ، زیست توده ، مازاد مصرف کنندگان و تولیدکنندگان ، مدل تعادل جزئی